Dit stuk waggelt tussen wat volgens het Nederlandse recht is, wat volgens de schrijfster zou moeten zijn, en wat de meeste Nederlanders zouden willen. Dat is jammer.
Belediging van gewone burgers wordt bijna niet vervolgd. Die van ambtenaren des te meer en harder. Belediging van bevriend staatshoofd ook, zodat columnisten speelbal van internationaal politiek spel dreigen te worden.
De gruwelen van het nationaal socialisme tijdens WW2 hebben ons een scala aan anti-discriminatie artikelen gegeven. In het strafrecht worden deze nu gebruikt om politieke discussies omtrent migratie in de rechtszaal te beslechten.
De column gaat uit van een soort vanzelfsprekendheid waarmee de wens van de meeste Nederlanders voor een ruimere vrijheid van meningsuiting geen weerslag vindt in het recht. Andere landen, met een andere historie hebben andere keuzes gemaakt.
Interessant onderwerp, wat een genuanceerde bespreking verdient.